Bir mezarlığa değerlendirme yazacağımı hiç hayal etmezdim.. Bir hayvan sahibinin belkide en son düşünmek isteyeceği şey çocuğunu kaybettikten sonra onu nereye defin edeceğidir. Aklıma geldikçe korkardım bu durumdan ama ağlaya ağlaya kızımın son zamanlarında el mahkum bir araştırma içerisine girdim ve burayı buldum, Feyza Hanım çok ilgiliydi ve mezarlıktaki ekibide öyleydiler. Kızım tam 8 ay kanserle savaştı ama ne yazık ki artık dayanabilecek durumda değildi, son zamanlarda yürüyemez oldu yemek yememeye başladı 8 aydır kullandığı geçiştirici ilaçlar onu çok yordu. Kanser her yerine metastaz yaptı ve bir tedavi yolu görünmediğinden o çok ağır kararı vererek onu uyutmak zorunda kaldık. Ellerimizle kefenledik ve toprağa koyduk Köpük’ümüzü, bu bizim için hem çok acıydı hemde güzeldi çünkü çoğu yer kapıda çocuğunuzun cansız bedenini sizden aldıktan sonra içeri girmenize izin vermiyor belkide sizin gözünüz gibi baktığınız canınıza çöp muamelesi yapılıyor ama burası kesinlikle öyle değil, can dostunuza olan son görevinizde de her zaman yanınızdalar ve bunu yapabilmenize izin veriyorlar. Her zaman mezarların bakımını yapıyor ve onları tabelalandırıyorlar, çocuğunuzu ziyaret etmeniz mümkün oluyor. Kızım orada yüzlerce pati dostuyla birlikte uyuyor, kim bilir aynı defnetmeye giderken gördüğümüz bulutlardaki gibi bir yerlerde arkadaşlarıyla bulutların üzerinde oynuyordur benim güzel kızım, belkide artık özgürce koşaniliyordur. Bir gün kavuşmak dileğiyle Köpük aşkım Köpük… O günü sabırsızlıkla bekliyorum. İlsu Duman