Minik dostunu kaybeden biri bir yandan onu kaybetmenin acısını yaşarken bir yandanda onu nereye gömeceğini düşünür.Bizde oğlumuz Cemoyu kaybettiğimizde aynı şeyleri yaşadık.İnternetten İstanbul Pet Mezarlığı diye bir site bulduk. Hemen aradık, karşımıza Feyza hanım çıktı. Oldukça samimi ve acımızı paylaşarak bize yardımcı oldu. Nihat bey gelip oğlumuzu beyaz bir örtüye sarıp incitmeden özenle aldı. Gömülürken çekilen videoları ve resimleri attılar. Evet artık oğlum benimle değil, özlemin acının tarifi yok. Ama en azından biliyorum ki artık onun bir yeri var ve arkadaşlarıyla huzur içinde uyuyor. İyi ki varsınız Feyza hanım, Nihat bey… Arzu Türen