Acımız tarifi olmayan anlatılamayan bir acı. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Oğlum Bany 12 yaşında çok mutlu ve sevgi dolu bir çocuktu minicik yüreğine o kocaman sevgilerimizi sığdırmıştı.öldüğünde belediyeye gitmiştik önce söyledikleri prosedürleri aslaa kabul etmedm çocuğumu aldım araştırmaya başladım. Feyza hanıma ulaştırdı yaradan. Naif samimi telefonda acımı paylaşan bir bayanla tanışmıştım. Bize konum attılar ve direk tuzladan pet mezarlığına gittik. Gittiğimizde iki beyefendi insan karşıladı bizi ve acımızı bizimle paylaşarak gömdüler bany’mizi. Bany aramızda değil ama inanıyorum ki yeni yuvasında kendisi gibi çok sevilen esirgenen bi dünya arkadaşlarıyla mutlu ve huzurlu uyuyacak. Herşeyden önce yattığı toprağı belli istediğimiz zaman görebilecek ve ziyaret edip bany mizle yürek yüreğe olabileceğiz.yavrularımız bilsinler ki Feyza ablaları onların bir arada huzurla uyutmak için vesile olan sevap kazanan bi anlamları.size ve isimlerini bilmediğim iki beyefendiye minnettarım Feyza hanım.
Bany olmadan nasıl yaşanıyor öğreniyoruz yokluğuna alışamasakta enazndan yeri yurdu belli diye bi nebze de olsa huzurluyum. Hepimizin başı sağolsun miniklerimiz yeni yuvalarında huzurla uyusun..

Oz Bay